Kauwgomballen

Dit stukje literatuur vond ik vandaag op mijn kamer, uit de tijd toen ik nog Schreef in grote mate:

Het was een jongen van een jaar of 10.
Zijn lichtelijk gebolde hoofd vertoonde een combinatie van grote tanden, felle sproeten en een neus waaruit een groene bel snot stak. Zijn broek was niet lang en niet kort, en in zn knuist klemde hij een katapult.
De reden dat hij op pad was, was dat hij bij de snackbar kauwgomballen wilde kopen. Onderweg spuwde hij in vuilnisbakken, rochelde hij en maakte vreemdsoortige geluiden.
Kortom: een walgelijk heerschap op weg naar de snackbar.
Vlakbij de snackbar hield hij even stop om zijn middelvinger op te steken naar een voorbijrazende auto.
Nog nagenietend van dit vertoon van stoerheid passeerde hij de grote plastieken frietzak bij de snackbar en stapte hij naar binnen.
Aldaar legde hij zijn geld op de glazen toonbank.
De grote, logge man achter de toonbank zei:'Wat mot dat?'
'Geef me alle kauwgomballen die ik voor dit geld kan krijgen', klonk het uit de mond van het kind. Terwijl hij dit zei schooft hij het muntstuk van 5 cent richting de man.
Die pakte het op, bekeek het van voor en achter en vroeg droogjes: 'Welke kleur?'
'Euh... groen... nee toch niet. Doe maar rood... of nee... heb je ook blauw?'
'Ja.'
'Oké, doe maar blauwe en gele.'
De man pakte een mes en sneed zowel een blauwe als een gele bal door midden en gaf van ieder de helft.
'Omdat je het zo vriendelijk vraagt, knul.'
De jongen keek hem nors aan. 'Is dat alles?'
'Ja, wat dacht je dan voor 5 cent? De hele bak?!'
'Euh, ja?'
'Nou, nee dus.' De man leunde over de balie en keek op de jongen neer. 'Ik bestel die dingen bij een duur bedrijf en reken er niet op dat snotjongens zoals jij voor 5 cent mijn hele zaak kunnen leegvreten! Nou, neem mee die dingen en verdwijn!'
'Nee, ik wil meer. Of anders...' De jongen keek nu dreigend.
'Of anders wát?' De man leunde nog verder over de toonbank en keek de jongen strak aan.
Als antwoord haalde het kind een lang bebloed mes tevoorschijn.
De man deinsde achteruit. Zweetdruppels ontsproten op zijn voorhoofd. 'Doe dat weg! Want anders dan eh... bel ik de politie!'
De jongen begon te lachen, een vreemde schorre lach die de hele zaak leek te vullen.
De man bedekte zijn oren om het niet te hoeven horen.
'Geef me de hele bak kauwgomballen!' bevool het kind.
Maar de man kon het niet uitstaan dit joch zijn zin te geven en riep (nog eens): 'Kind! Ik geef je nog één kans, en dan is...'
Hij kon zijn zin niet afmaken, want de jongen vloog op de toonbank en stak de man in één keer in zijn maag.
Hij maakte een rochelend geluid en viel, al stuiptrekkend, op de grond. Het kind lachte en pakte een nog groter mes.
Nadat hij het bordje GESLOTEN voor de ruit had gedraaaid begon hij de man in stukjes te snijden ter grootte van frikandelen.
Deze stopte hij in de frituurpan die al aardig begon te borrelen. Daarna pakte hij de pot kauwgomballen en liep er trots de winkel mee uit.
Niemand zou begrijpen waar de man van de snackbar gebleven was, en waarom de frikandellen zo anders smaakten, maar naar de kauwgomballen heeft niemand gekraaid.